Jedną z bardzo ważnych funkcji budynku jest zabezpieczenie jego użytkowników oraz zamkniętych w nim sprzętów i towarów przed skutkami pożaru. Zespół środków które mają na celu zapobieżenie powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożarów nazywamy ochroną przeciwpożarową.
W budownictwie obejmuje ona odpowiednie zaprojektowanie układu pomieszczeń, wyjść, korytarzy, użycie odpowiednich materiałów, oraz wyposażenie budynku w sprzęt do gaszenia pożaru i ratowania ludzi oraz dobytku.
Czas, w trakcie którego w warunkach pożaru budynek lub jego część może spełniać swoją funkcję, nazywa się odpornością ogniową. Odporność ogniowa budynku zależy od :
- obciążenia ogniowego czyli ilości materiałów palnych na 1m2 pomieszczenia
- klasy odporności ogniowej poszczególnych elementów konstrukcji (ściany, stropy, schody, dach itp.)
- liczby kondygnacji
- podziału na strefy pożarowe
Strefa pożarowa to część budynku oddzielona od sąsiednich części stropami i ścianami przeciwpożarowymi lub całość budynku oddzielona od innych budynków wolnym pasem przestrzeni.
W wypadku powstania pożaru konieczne jest zapewnienie możliwości szybkiego opuszczenia zagrożonego budynku lub strefy. Rolę tę pełnią drogi ewakuacyjne, które stanowią najkrótsze połączenie pomieszczeń z przestrzenią otwartą. Do dróg ewakuacyjnych należą schody, pochylnie, halle, korytarze, tunele, galeria, drabiny itp.
Drogi ewakuacyjne powinny być obudowane ścianami o odporności ogniowej klasy B lub C (odporność ogniowa od 1 do 2h). Drzwi na drogach ewakuacyjnych muszą otwierać się zgodnie z kierunkiem ruchu.
Ponadto przepisy określają dokładnie dopuszczalne długości dróg ewakuacyjnych zależnie od klasy odporności ogniowej budynku.
