Miarą intensywności przewodzenia ciepła jest współczynnik przewodności cieplnej, określający ilość ciepła przewodzoną przez kostkę materiału o boku 1m w ciągu 1 godziny, przy różnicy temperatur po obu stronach kostki równej 1 stopniu Celsjusza. Współczynnik ten określa się w kcal / m * h * stopień Celsjusza. Tak więc współczynnik przewodności cieplnej określa materiał jako dobrze lub źle przewodzący ciepło, czyli będący dobrym lub złym przewodnikiem. Materiał, który jest dobrym przewodnikiem ciepła, jest jednocześnie złym izolatorem (izolacyjność jest przeciwieństwem przewodności), czyli będzie gorzej nadawał się na przegrody zewnętrzne budynków niż materiał źle przewodzący ciepło.
Dobrymi izolatorami są te materiały, które mają budowę lekką, porowatą, czyli posiadające dużą ilość porów wypełnionych powietrzem. Nieruchome powietrze zamknięte w porach materiału utrudnia przewodzenie ciepła, a więc zawartość powietrza w materiale powiększa jego izolacyjność. Z kolei materiały ciężkie i zbite bardzo dobrze przewodzą ciepło czyli są złymi izolatorami. Ciepło przenikające przez materiał przenosi się z cząsteczki na cząsteczkę nie natrafiając po drodze na przeszkody w postaci porów z powietrzem.
